لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی14

لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی

به قلم؛ محمود اصغری

نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

دندون کَن= سلمانی هایی که در قدیم، دندان هم می کشیدند

_ مَچه =  لب و لوچه
_ خواخور=  خواهر
_ گیج- گال=  جیغ-جیغو/داد-دادی
_ دی-یاره=  دایره زنگی
_ بَنیشته لاکو=  دختربدون خواستگار و در خانه پدری، مانده
_ بَرَسه- لاکو=  دختر بالغ
_ زوپ-په=  جوانه درخت
_ دماغ گیر=  دستمال
_ له-چَک=  روسری سه گوش برای زنان
_ دَندون-فوشون=  آئین دندان درآوردن کودکان
_ دندون کَن=  سلمانی هایی که در قدیم، دندان می کشیدند.
_ تنوره=  آتشگیر؛ لوله فلزی، بالای سماور ذغالی، و نیز روی منقل برای برافروخته شدن آتش
_ سامون=  حدود/حدومرز(در زمین و باغ)
_ جیک=  سوسک
_ سنگ-آ-سین-حَلوه=  حلوای سنگ مال
_ چوغال گَل=  گِل رُس
_ کوتوم= خانه ساده و پوشالی، از چوب و نی استخر(گالی)، در باغ چای و شالیزار
_خونه-بودون=  خانه ات آباد