لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی28

لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی
به قلم؛ محمود اصغری
نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

دون-یَه-بَگَرسَه= جهانگرد

_ جور-در-امئن=  جوردرآمدن
_ جور-بوئن=  جورشدن
_ جور- گودئن=  جورکردن
_ دُونه=  جوش(دانه هایی برآمده ازپوست)
_ جوش-اَمئن=  جوش آمدن
_ جوش-اَرْدَن=  جوش آوردن
_ جوش- خوردَئن=  جوش خوردن
_ جوش- بوخورده=  جوشیده
_ چول- نیل=  جوهر بنفش
_ خَندَق=  جوی
_ پیله- خَندَق=  جوی بزرگ
_ دون-یَه- بَده=  دنیادیده
_ دون_یَه-بَگَرسه=  جهانگرد
_ جوب=  جیب
_ جیف=  جیب
_ زَلزَله=  جیرجیرک
_ ایش=  جیش(به زبان بچه)
_ جَگَره/جَگَله=  شیوَن/جیغ
_ شیوُون زئن=  جیغ زدن
_ شیوُون – کَشئن=  جیغ کشیدن
_ دَر- شوئن=  جیم شدن
_ زرنگ=  چابُک
_ پوس-چی=  جاپار
_ قوراب- زئن=  چاخان
_ خیمه=  چادر
_ چَه-دَر= جادر(که زنان برسرمی کنند)
_ چَه-شوْ=  چادر شب
_ کوْلی=  چادر نشین