محمد مایلی‌کهن

محمد مایلی‌کهن (زادهٔ ۳۰ خرداد ۱۳۳۳ – بندر انزلی) بازیکن پیشین و مربی فوتبال است. ۱۴ سال عضو تیم پرسپولیس تهران و بازیکن تیم ملی فوتبال ایران از جمله در بازی‌های آسیایی ۱۹۸۲ بود.

مایلی کهن مربی تیم‌های باشگاهی مختلفی در ایران بوده‌است. او یکبار به مدت دو سال و بار دیگر به مدت هفده روز سرمربی تیم ملی ایران بود و یکبار هم سرپرستی تیم امید را در زمان مربی گری محمد خاکپور بر عهده گرفت، اما این تیم‌ها در حضور او موفقیتی کسب نکردند. کسب مقام چهارم جام جهانی فوتسال ۱۹۹۲ و مقام سوم جام ملت‌های آسیا ۱۹۹۶ مهمترین موفقیت‌های مایلی کهن در عرصه مربی‌گری هستند.

تیم ملی فوتبال داخل سالن
در مسابقات جهانی فوتسال ۱۹۹۲ در هنگ کنگ سرمربی تیم ملی ایران بود که با این تیم به مقام چهارم مسابقات دست یافت.

دستیاری در تیم‌های ملی بزرگسالان و جوانان
پس از آن برای مدتی به عنوان کمک مربی دوم تیم ملی فوتبال ایران در مسابقات انتخابی جام جهانی ۱۹۹۴ فعالیت کرد. در این دوره علی پروین سرمربی تیم ملی و ناصر ابراهیمی کمک مربی اول تیم بود. پس از عملکرد ناموفق تیم ایران در مرحله نهایی آن مسابقات، در کنفرانس خبری ای که پس از آخرین مسابقه ایران در قطر برگزار شد، مایلی کهن یک خبرنگار ایرانی را مضروب کرد و به همین خاطر به‌طور مادام العمر از مربیگری محروم شد. اما یک سال بعد بخشیده شد و به عنوان دستیار بهمن صالح نیا در تیم ملی جوانان منصوب گردید.

سرمربی گری تیم ملی بزرگسالان

مایلی کهن دو مرتبه به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال ایران انتخاب شد؛ بار اول در سال ۱۳۷۴ و بار دوم در سال ۱۳۸۸.

در پایان لیگ آزادگان در زمستان سال ۱۳۷۴ و در حالی که گمانه زنی‌ها در مورد انتخاب سرمربی تیم ملی حول اسامی ناصر حجازی، فیروز کریمی، محمود یاوری، و چند مربی سرشناس خارجی می‌گشت، مایلی کهن و دیگر دستیار تیم ملی جوانان، مجید جهانپور، به عنوان مربیان تیم ملی بزرگسالان اعلام شدند. برای مدتی مشخص نبود که آیا قرار است فرد دیگری به سرمربی به این جمع اضافه شود یا خیر. اما سرانجام مشخص شد مایلی کهن سرمربی تیم ملی و جهانپور و فریادشیران دستیاران وی خواهند بود و تیم را در مسابقات انتخابی جام ملتهای آسیای ۱۹۹۶ هدایت خواهند کرد. این مسئله به ویژه از این جهت مورد انتقاد مطبوعات واقع شد که مایلی کهن پیش از آن سابقه سرمربی گری در هیچ تیم باشگاهی یا ملی را نداشت.

تیم ایران با ۶ برد در مقابل تیم‌های عمان، سریلانکا، و نپال به مرحله نهایی مسابقات در امارات صعود کرد. در مرحله نهایی تیم ایران پس از شکست در مقابل عراق در بازی اول، در سایر مسابقات بازیهای خوب و هجومی ای از خود به نمایش گذاشت و توانست با دو پیروزی به یادماندنی در مقابل عربستان و کره جنوبی، شکست در مقابل عربستان در ضربات پنالتی، و پیروزی در مقابل کویت در ضربات پنالتی نهایتاً به مقام سوم مسابقات برسد.

پس از آن کارش در تیم ملی را با هدایت تیم در مسابقات انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸ ادامه داد. تیم ایران در اواخر رقابت‌های گروهی دچار افت شدیدی شد و با شکست در مقابل عربستان و قطر رتبه اول گروه را از دست داد و راهی پلی آف شد. در پی شکست ۲–۰ از قطر در پایان مرحله گروهی، مایلی کهن از سرمربی گری تیم ملی برکنار شد تا والدیر ویرا سرمربی تیم ملی امید هدایت تیم بزرگسالان را در مسابقه پلی آف در مقابل ژاپن به عهده بگیرد. در طی سالهای ۱۹۹۵–۱۹۹۷، او هدایت تیم ملی را در ۴۰ بازی به عهده داشت که حاصل کار او ۲۵ برد، ۸ مساوی، ۷ باخت بود.

او در ۱۷ فرودین ماه سال ۱۳۸۸ در پی برکناری علی دایی از سرمربی‌گری تیم ملی ایران برای دومین بار به عنوان سرمربی تیم ملی انتخاب گردید.اما در پی اتفاقاتی که بعد از بازی استقلال – سایپا روی داد و بیانیهٔ توهین آمیزش وی در تاریخ ۱ اردیبهشت ۱۳۸۸ با صدور بیانیه‌ای دیگر از ادامه مربی‌گری تیم ملی فوتبال ایران استعفا کرد. او در این بیانیه با سخره گرفتن انتقاداتی که از وی شده وضعیت فوتبال ایران را با زبان کنایه زیر سؤال برد. فدراسیون فوتبال نیز بلافاصله با این استعفا موافقت نمود.

سرمربی گری تیم ملی امید
در فصل ۸۲–۸۳ لیگ برتر و زمانی که سرمربی تیم سایپا بود، به عنوان سرمربی تیم امید ایران منصوب شد تا تیم ایران را آماده حضور در مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۰۴کند. او در این دوره برای مدتی به‌طور همزمان هدایت هر دو تیم سایپا و تیم ملی امید را برعهده داشت. پس از پیروزی در مقابل مالزی، تیم ایران در تهران در مقابل کره جنوبی و در چین مقابل تیم امید چین شکست خورد تا مایلی کهن از کار برکنار شود. تیم سایپا در این فصل در بین ۱۴ تیم لیگ برتر در رتبه سیزدهم قرار گرفت، اما از آنجا که قرار بود برای فصل بعد تعداد تیم‌ها به ۱۶ تیم افزایش پیدا کند سایپا در فصل بعد لیگ برتر هم شرکت کرد.