خبرآکونی ( دعوت گیران) برای عروسی

به قلم و با پژوهش؛ محمود اصغری/ نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیحان

در زمان‌های دور، برای تدارک عروسی، از کارت عروسی و دعوت تلفنی و اینترنتی خبری نبود. در چنین شرایطی، کسانی مانند کارگران حمام خانواده عروس و داماد (دلاک‌ها)، به صورت شفاهی از دوستان، آشنایان و خویشاوندان دور و نزدیک عروس و داماد دعوت به عمل می‌آوردند، یعنی با مراجعه به خانه آن ها و گفتن عبارت‌هایی مانند” انشالله تی پسر و دختره بَبون” و” به عروسی شَمِه عزیزون”، آن ها را برای حضور در مجلس عروسی دعوت می‌کردند.
برای مثال می گفتند؛
“پنجشنبه بعد از ظهر، تشریف بَرین تهمینه خانوم، مشت شمس الله قفل سازَ لاکو عقدکنانه( عقدکنان تهمینه خانم، دختر مشهدی شمس الله قفل ساز، بعد از ظهر پنجشنبه است، تشریف بیاورید. “
وخانواده‌ هایی که دعوت می‌شدند، برای عروس و داماد آرزوی خوشبختی می‌کردند و می‌گفتند؛
” انشالله به هم پیر و شاد ببون، خوشبخت ببون انشالله”، انشالله با هم پیر و شاد و خوشبخت شوند.
جون ساق بَبین/به عروسی همه عزیزون