دیل بوسوخته مورداب

دوخان،دوواره دوخان ، دیل بوسوخته مـورداب َ

اوجور دوخان بپـرانه ، جــه هــــر تـا چوم خاب َ

چره به گیل بینیشته دأره ری،مِه و تِـه اَ لوتکا

ویــریز ، ویــریز ، بـأ واروفتان ، لِس و روت ِ آبَ

تِـــه نـام ِ آبکـــناری ، آب اگــر واخـوشکسته

فیشـان دِ تِـــــه نـــام و تِـــه ایسـم و الـقـاب َ

خــــودا نُکُـنه خــوشک َ بــِه ، آمِــــه مـــورداب

بــأزیـــــن اون ِ عسـک َ ، والاخــانیــــم قــــاب َ

بائیـدی کس بـه کس ، دس بــه دس فـادَهیم

چـاکُنیـم بــــاز ایتــــا آینـــــه ، اَ مـــــــــورداب َ

سکَـــم بـــلانسبت شبنده روز ، کـــرأ لابـَم

تِــــه گـوش َ واکُــــن بیشتـاوی ، مِــــه اَ لاب َ

تِـــه جانگِه نــــی یَم ، شاعــر گــول و بـولبول

هَـچیـن تَـــرَ وأدِه نَـــدَن ، مِــــه چــاب چــــابَ

زمــــاتِ عمَــــل ، پــــور دهــیم شـوعـار بــرار

زمــــاتِ شـوعـار ، بـــی عمَـــــل مـانــیم راب َ

بمأنِـــه اَ شـعر ، « کـاس آقا » خودا بیامورزی

خــادان بــأ اونَ فـــاتـــحه ، نــــه مــــــوردابَ !

واگردان فارسی :

صدا بزن ، دوباره صدا بزن ، مرداب دلسوخته را

آن طوری صدا بزن ، که خواب را از چشم بپرانَد

پسر ، چرا در گل نشسته است ، این قایق من و تو ؟

برخیز،برخیز،باید لایروبی کرد،خزه ها و رسوباتِ ته نشین شده را

نام تو « آبکناری » ست ، آب اگر خشکید

دیگر نام و اسم و القاب خود را دور بینداز

خدا نکند ، مرداب ما خشکیده گردد

بعدا” عکس آن را ، در قاب بیاویزیم

بیائید دست در دست هم بگذاریم

باز این مرداب را مثل یک آئینه ، بسازیم

دور از جناب تو ، سگ را مانم که شبانه روز می نالم

گوش بگشای ، تا زوزه ام را بشنوی

به جان تو سوگند ، شاعر گل و بلبل نیستم

بیهوده وعده به خود نده ، که چهچه ام را بشنوی

موقع عمل ، شعار بسیار می دهیم برادر

موقع شعار ، مثل حلزون سست و بی عملیم

این شعر بمانَد برای خدا بیامرزی « کاس آقا »

باید برای او فاتحه خواند ، نه برای مرداب !