شعر 6-2

دوبارده
اما
توشکه خوریم
قطاران ِ شوب ِ ارا -/
تاسیانی وارش ِجیر/
ایتا پاییزی روز ِ مقرسر-
امبولانسان اگر والید.

عینکا اوسانم
چوم و
چوم دکف
تاریخی چش پرانی – کی
وؤت بینویشته به
بینویشته به/جیگا بده
– ماشکا –
بینویشته به/حرفانی
کی ایشتاوسته نی به.

لطفن سوتکایانا دوکوشان
اب درس بوکوده ایسکایانا خط بزن
“فروغ” جا واورس
“نجات دهنده ناما “.

برگردان :

دوباره/ ما/ گره می خوریم/ با سوت قطار ها
زیر باران اندوه غربت/ در غروب یک روز پاییزی
امبولانس ها اگر بگذارند.

عینک را برمی دارم
چشم وچشم انداز؟افق های تاریخی/ که/ متن
در ان نگاشته میشود
نگاشته میشود/تا/ پنهان کند/ دام صیادی را
نوشته میشود/ حرف هایی/ که/ شنیده نمی شود.

لطفن چراغ ها را خاموش کن/ ایستگاهای اب گرفته را خط بزن
از” فروغ ” بپرس
“نام نجات دهنده را”.

17 دی ماه 1399.رشت