صدای کتله (دمپایی چوبی، به گویش لاهیجانی)

به قلم و با پژوهش؛ محمود اصغری/ نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیحان

حیاط خانه های قدیمی.
سنگفرش بود و یک دنیا خاطـــره!
آن گاه که” کوبه در” به صدا در می آمد.
صدای کَتَله ، روی سنگفرش حیاط به گوش میرسید.
تا دروازه، راه زیادی بود.
و یکی می رفت تا دروازه را باز کند!
و اینک؛
صدای “کَتَله” و” کوبه در” ، هردو ، به خاطره پیوسته و در خاطره ماندگار
شده است.
آیا شما هم کَتَله پوشیده اید؟

============================

لاجونی گَب
کَتَلَه صَدا/ “چوبی دمپایی” او قَدیمون،
قدیمی خونَه نه حَیاطه مئن
اووقتون، سنگفرش بو و هنوز اَمَره یاد دره!
اون وقتی که دَره زئن و اَمه دره زئنه صدا ایشتو سیم
کَتَله صدا
سنگفرشه سَر، ایشتوسه شاس
تا دروازه سَر خیلی راه بو
و یک نفر شو، دَره واگود
و اَلونه ی، صدای” کَتَله” و” کوبه دَر” ، اَمه به، تاسیونه و امه خاطرِِ مئن بمونسه
شَمه م کَتَله بپوشه دانین؟