گیلکی‌شعرِ کُنسیون
الو!… سلام پراگیفته‌نام “خیام”!
چی بَکشِئه‌‌یی جَه خانه‌نیشینی، حسودانِ دس!
انگ ِ داغاَ واَ چیشتن، تی دیلِ سوجاَ فامستن!
اُو بی‌پرده نامسلمانی‌گبان چی بو کی بوگفتی:
(مرا باده مَرهَ غسل بدید، خالص ِ شرابِ جاَ تلقین!
محشرِ موقع‌یم-
قاراپِت ِ ارمنی دوکانِ خاک ِ جیر، بیافید مرا!؟)
هیچ معنا دارِه اَ گبان!؟ منم بَبَم داز فاکشم تی‌رِه!
مگه اَیاَ “یونانِ” اولمپاده هرکی وارو فلسفه ببافه!؟
حَلهَ کی بوگفتی، غورصه نوخور! چاکونم تی کاراَ!
اگه تی چنتاُ معادله حلّاَ، یاد بدی مرا-
بِئشرط‌نامه‌نویسی می‌دس ِ کاره
گیلکی‌شعرِ کُنسیونِ مِئن، تبرئه کونم ترا
من گم تو گوشاَ گیر! یَربه‌یَر، وَهَلم دوتا کیتاب-
ایجانا، بازاراَ رَمَش بوکونَه
۱- “خیام ِ” کافری‌توبه‌نامه
۲- “پادِ” چن‌مجهولی معادلانِ حل
جانمیجان،”اَنشتین”م، بفامه-
پا جوفتاَ کونِه می‌رِه!
بزن قدش! یا علی مدد
هیکساَ نترس! بوشو بیشیم!…
برگردان:
کمیسیونِ شعرِ گیلکی
سلام “خیامِ” بلند آوازه!/ زز دستِ حسودان، در خانه‌نشینی، چه کشیدی!/ داغِ انگ را باید چشید تا سوزِ دل‌ات را فهمید!/ آن حرف‌های نامسلمانی چه بود که بی‌پرده گفتی:/ (مرا با باده غسل دهید! با شرابِ
ناب تلقین!/ در روزِ حشر هم-/ زیرِ خاکِ دکانِ “قاراپتِ ارمنی” پیدایم کنید!)/ هیچ معنا دارد این حرف‌ها،/ من‌هم باشم، برایت داس می‌کشم!/ مگر این‌جا المپیادِ”یونان”ست/ که هرکس، وارو فلسفه ببافد!؟/ حالا که گفتی؛ غصه نخور!/ کارِتو را درست می‌کنم/ اگر حلّ ِ چند معادله‌ات را یادم بدهی!-/ در کمیسیونِ شعرِ گیلکی، تبرئه می‌کنم تو را!/ قرار‌دادنوشتنِ شرطی کارِ من‌ست/ من می‌گویم تو گوش کن!/ همزمان می‌گذارم دو کتاب بازار را قّرق کند!:/
۱- توبه‌نامه‌ی کافریِ خیام/
۲- حلِ معادلات چند مجهولیِ “پاد”/
جانمیجان، انیشتین هم بفهمد-/ برایم پا جفت می‌کند/ یا علی مدد بزن قدش/ از هیچ‌کس نترس! برو بریم!…
شُخی‌شعر
کتابِ “الو …!؟”
محسن آریاپاد
منبع: کانال گیله برازه
