گیله مردِ چانچو به دوش

به قلم و با پژوهش؛ محمود اصغری/ نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیحان

(مرد کشاورز گیلانی، چوب حمل کالا را که در دو طرفش زنبیل آویزان بود، بر دوش می گرفت)
مَه یاد دَره
( یادم هست)
توْسونونی که زاک بیم
( تابستان سالهایی هایی که بچه بودیم)
لاجونه میدونه سر
( در میدان لاهیجان)
زیبیل زیبیل خَربَزه-هیندونه اَباردَن
(زنبیل زنبیل خربزه-هندوانه می آوردند)
شیرین خَربَزه گوتَن؛” خَربَزه لَب زَن”
(خربزه خیلی شیرین را خربزه لب زن می گفتند.)
هندونه هایی که عَطَر گودَن
( هندوانه هایی که معطر بودند)
هَمَم اَمه گیلونه شی
(همه هم محصول گیلان بودند)
اَلونه ی، بازار شَنَم، دَه نئ نَم
( حالا که به بازار می روم دیگر آن محصولات را نمی بینم)
کورا بوشون، نودونَم
( کجا رفتند، نمی دانم! )
چی خربزه ای بو!
( چه خربزه خوبی بود)
چی هِندونه ای بو!
( چه هندوانه خوبی بود)
او موقع، شوم بازار، یک چون هندونه یا خربَزه، های تَم و” چونکَش”، اونه اَبارد اَمه خونه
( آن موقع، بازار می رفتم و دو زنبیل هندوانه و دوزنبیل خربزه می خریدم و فروشنده با حمل کردن، آن را به خانه می آورد.)
یک چون خَربَزه، پنج تومان!
(دو زنبیل خربزه؛ ۵٠ ریال)
خوب دِه، پول برَکت دَشت
(چراکه،پول با برکت بود)
خربَزه-هندونه؛ ردیف، روی دوچوب، دچَئن، و کم کم اوشونه مصرف گودَن
( خربزه-هندوانه، وقتی به خانه حمل می شد، روی دوچوب/چوب های موازی در دوطرف ستون ایوان خانه های قدیمی لاهیجان، چیده می شد و کم کم به مصرف می رسید. )
شمه نَم، دوچوب بَدین؟
( شما دوچوب دیدید؟)
شمه نَم، چانچو بدین؟
شما هم چانچو دیدید؟
اَمه خاطران همیشه مونَن
(خاطره هامون همیشه ماندگارند)
توضیح؛ چانچو؛ چان(شان=شانه) +چو(به معنای چوب) /چوبی که در دوطرف آن زنبیل می گذاشتند و کشاورزان، باررا با شانه های شان حمل می کردند.