لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی13

لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی

به قلم؛ محمود اصغری

نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

چاشو= چادر شب

_ پوش- خاله=  تُفاله چای
_ دَلا-گه-نئن=  تکان دادن گهواره
_ بولوش=  تَمشک
_ توت کَله=  باغ توت/ توتستان
_ پَله- بَنَه=  ته دیگ پلو
_ تی-یِن=  دیگ بزرگ مسی
_ تی-ینچه=  دیگ کوچک مسی
_ تیف=  تیغ
_ چِهل تَس=  جام چهل کلید/ چهل تاس
_ جیم=  حرقه آتش
_ جَر-دَقه=  جلیقه
_ چا-شو=  چادرشب
_ چِل- تیکه=  پارچه دوخته شده از قطعات پارچه های رنگارنگ
_ که-تَلا- کینه=  چهار پایه برای نشستن
_ کَلا – کینه=  چهارپایه برای نشستن
_ چو-لَنگر=  چَلَنگر/ سازنده لوازم آهنی، مانند داس، نعل اسب و مانند این ها
_ خوْ-گوره=  خُروپُف کردن در خواب/خُرناس کشیدن
_ کینونه=  خشتک شلوار
_ کوکونار=  خشخاش
_ واسو-تَن=  خشک شدن آب خورشت روی اُجاق
_ فه-ته-که-سَن=  خشک شدن آب پارچه لباس و ظروف شسته شده، در آفتاب
_ دَه- مَر-دَن=  خفه شدن در آب
_ اَنار پَته=  انگورپُخته
_ گاز-واچه=  خنده رو