آسمانکت
«آسمانکت» (چند رسم مردمی) نوشته «عبدالرحمان عمادی» در 210 صفحه به وسیله نشر آموت منتشر شد.
این کتاب شامل پنج مقاله: (شعری هخامنشی درباره آفرینش شادی برای مردم که نوزده بار در سرخط نوشتارهای هخامنشیان بازگوئی شده، آسمانکت، آب استه در کوهستان طبرستان، ستایش رام یا لام در دیلم؛ نشانه هائی از ستایش عنصر و کدو زنی) است.
آسمانکت به معنای صاعقه است.
«پرسید دانا از مینوی خرد که کدام زمین شادتر است؟ مینوی خرد پاسخ داد که آن زمین شادتر است که مرد پارسای راست گفتار در آن نشیمن کند.»
این جملات از کتاب تازه چاپ آسمانکت (Asaman-kat) نوشته عبدالرحمان عمادی است که به تازگی توسط انتشارات آموت چاپ و وارد بازار نشر شده است. عبدالرحمان عمادی شاعر، پژوهشگر تاریخ ایران و متخصص زبانشناسی است. البته او در زبانشناسی از یک متدلوژی خاص خود تبعیت می کند. در زبانشناسی مثل یک باستان‌شناس است، که از دل خروارها خاک، اشیای ناب و قیمتی که همان آداب و رسوم باشد را بیرون می‌کشد. برخی از فیلسوفان معتقدند که معضلات فلسفی از کاربرد نادرست زبان ناشی می‌شود. بین چیزها در واقعیت، اندیشه در ذهن آدمی و زبان تناظری مستقیم و منطقی برقرار است. به همین دلیل زبان و ذهن نوعی تصویر از واقعیتی تشکیل می‌دهند که در جهان با آن متناظرند. همه واقعیت‌های جهان به این اعتبار واقعیت‌اند که می‌توانیم درباره آنها حرف بزنیم و تصورشان کنیم. ابتدا بد نیست بدانیم عنوان کتاب به چه معناست؟ آسمانکت یک واژه در زبان دیلمی است. این واژه را که در اصل می‌توان یک پدیده ناتورالیستی محض دانست که در زبان فارسی صاعقه نامیده می شود. همانگونه که پژوهشگر نقل می‌کند:
«در افسانه دیلمی، فرود آمدن صاعقه را در میان آب چشمه، باعث ایجاد حربه یا گوهری مثل الماس می‌پنداشته‌اند.» نیز در اساطیر یونان صاعقه و برق از نشانه‌ها و ابزارهای ZEOS زئوس دانسته می‌شد که پدید آمدنش را گاهی نشانه خشم و آسیب و گاه پیک فیروزی می‌شمردند. گزنفون نوشته، کوروش در یکی از سفرهای جنگی خود هنوز از دروازه شهر بیرون نیامده بود که رعد و برق در آسمان پدید آمد. چون پارسیان پدید آمدن رعد و برق را نشانه فرخنده فالی می دانستند کوروش و پدر او آن را نشانه پیروزی در آن سفر دانستند.
کتاب شامل پنج مقاله است:
1)شعری در باره آفرینش شادی برای مردم که نوزده بار در سرخط نوشتارهای تاریخ قدیم بازگویی شده
2) آسمانکت (Asaman-kat)
3) آب استه در کوهستان طبرستان
4) ستایش رام یالام در دیلم؛ نشانه‌هایی از ستایش عنصر باد
5) کدوزنی
درواقع پنج فصل کتاب به معنی پنج رسم از رسوم ایرانیان است.
جالب اینجاست که بدانیم طرح روی جلد هم خود یکی از رسوم را توضیح می دهد.
آئین کدوزنی یعنی تیر بر گوی زدن که به نشانه مهر و عشق است.
نویسنده درصدد است تا مشابهت‌ها و اشتراکات زبانی را در زبان‌های ایران قدیم و زبان‌هایی که امروز خود به دلیل جغرافیای مستقل زبانی جدا از زبان‌های ایرانی دارند، پیدا کند و یکی بودن ریشه‌های آنها را به اثبات برساند.
او همچنین شرحی مفصل از اشتراکات زبان در کتب مذهبی و مقدس ارائه می‌دهد. در زبان‌های ایرانی و عربی اشتراکاتی می‌یابد که در کتب غیرفارسی و عربی منجمله زبان‌هایی که از آن به نام «هند و اروپایی» اسم می‌برند، یافت می‌شود. عمادی نقبی می‌زند بر فلسفه‌ای که شاید ایرانیان خیلی پیشتر از تالس و آناکسیمن درمورد آب و باد (هوا) گفته‌اند. همان گونه که می‌دانیم فیلسوفان معروف به «پیش سقراطی» مثل امپدوکلس مدعی بودند جهان هستی از چهار عنصر آب، باد، آتش و خاک ساخته شده است و جهان را می توان از طریق این عناصر متحرک توضیح داد. عمادی این گونه توضیح می‌دهد: آب، به عنوان یکی از مهمترین عناصر طبیعت که مایه هستی و زندگی جانداران است در جهانشناسی دیرین مردم همه جاهای فلات ایران و پیرامون‌های آن شالوده آغازین هستی گمان می‌شده و آن را مادر پدیده‌‌ها می‌پنداشته‌اند.
منتشر شده در روزنامه ایران / پنجشنبه 17 دی 88/ صفحه 14
