دوار

واتورستیم! امان ای‌ته عمره کی “گذار” گودن جا واتورستیم. جه چورتیکا بیگیر تا ماشین‌حساب، جه اسب اراده بیگیر تا بوگاتی… هه گذار آرا گردوزئن‌درم، می‌ره گم: «بلگی بشایه گذار ره واتاوار گیفتن، دوار» بازین می‌دیله شک اوساد کی “دوار” خوره امری فعل نیه؟ ‌سرا جورا گیفته، ای چومی می‌دوماغه پرپره‌یه فاندرم کی ای‌ته گرده پیته پنبه جوخاسه نها اونه سولاخه مین. ایمرو می‌دوماغ، قایم بگنسه ای‌نفره دوماغا! واخالی دوماغ‌بازی دیبیم‌‌؟ نه! می‌ریفق کی سالانه سال انه نیده بوم و امی ولایت جا بوشو بو، آیه امی خانه درسر، هتو سلام ره دهن واکوده-وانکوده، کشا شومی کس-کسا… تو نگو من شم کشا گیفتن ره، اون خوشا دهنه! اونه ماچی واکفت می‌گردن لویا، من کی خایم اون ماچی‌یا واگردانم، ای‌وارکی امی دوماغا فوکُییم به هم. اون آلوخی دوماغا هچی نیبه ولی من هو اول‌سر خون فورسانم، چوتو چی!

مره یاد دره چند سال پیش‌، ای‌جرگه مردای مجازی فضایا نهده خوشانه سر کی مردکان نبا کس‌کسا ماچی بدد! اصن پاکی ناره و اجور گبان! هو زمات مره یاده کی فکرا شوم چره ایتالیا و بعضی‌تا ولایات مردکان کس-کسا خوشا دهده! بازین اون پاکی داره؟ نانم چره مره می‌خالا‌پسرشانه سک، «دنی» به یاد بمو کی فیلم مین، اوشانه کوجه قشنگ دختر «جانان»-ه سرودیم ولیشتان‌دوبو؛ هر دو تا لبه خنده دوبو تابه‌سر… بازین فکر شوم کی مگر مرداکان خایده کس-کسا ولیسد کی گده پاکی داره یا نه؟ جه انه پیش‌ترم نی ای‌جرگه مردکان و زناکان «روبوسی» کودن ره کوکلا دیچه‌بود! داب بُبُسته‌بو کی دوم‌تا ماچی دهن سر پا پس فاکشیدی و گفتیدی اسلامی سه‌ تا ماچی، ایرانی فقط دو تا ماچی! ای‌ته شب دوسه‌تا می‌ناخوشی ریفقان می‌نظرا واورسده، من کی می‌چومانه خاب دوبو، بینویشتم: «مرداکان ماچی دهن ره نظر نارم ولی زناکان ماچی دهن، پورپوره خوجیره» سه تا استیکر چومه پیله‌زئن‌نی اون پوشت سر، سرا دام. البت هن دونه خط صبه‌سر می‌ره انگاره بیگیفت! هو روزان کی انه شبان ماچی گبه جا شواله گیفتی، می‌معلم، آقای «دلخواه» گب مره به یاد بمو، کی گفتی: «زاکان همیشک شمره یاد بمانه کی ای‌ته راستا گوده بال هنگدر، جه چار طرف شمی خصوصی حریمه» البته اون جه آمریکا گفتی و اویه درس بخانده بو؛ نانسی امی دوره‌شران اجور گبان داب نیه! خصوصی حریم گب به مین بمو! یاد ما رمضان دکفتم کی بعضی‌تا روزه‌دار آدمان، گب زئن دم خایده بشد آدمه دهن مین، آویرا ببد!

خلاصه منم اَ مین واهیل بوم! بگفتم خا شاید واقعن بعضی‌تا مرداکانا خوش نایه! پس اون پسی هر وار، ای نفر آشنایا دئمی: «بیا تر کشایی بگیرم» گفتن آمرا، حقسعی داشتیم کی می قیبله نیشانا کونم. الان موقول زمات ایسه هرسفر ای‌ته جه قدیمه ریفقانه دینم، من آیم کشا گیفتن ره، اون شه ماچی دهن ره! من شم ماچی دهن ره، اون شه کشا گیفتن ره، من خالی دس فادم اون گیره مره خوشا دهه! ویشتر توشکه خوردنه مانه! گلف سنگینم اجور چی تفاقان دکفه! خا ده هر چی ببه آما ای‌ته عمر کی دوارستان‌دریم…

برگردان:

کار ما از دیوانگی گذشته است! ما یک عمر است که با گذار دیوانگی را ارتقا داده‌ایم. از چرتیکه گرفته تا ماشین حساب، از ارابه اسبی گرفته تا بوگاتی. با همین گذار در گشت و گذار هستم. برای خودم می‌گویم شاید بشود برای گذار معادل {گیلکی} دوار” را در نظر گرفت بعد به دلم‌ام شک می‌افتاد که دوار {در گیلکی} خود فعل امری نیست؟

سر را بالا گرفته، یک چشمی به پره‌ی بینی خود نگاه می‌کنم که یک پنبه‌ی گرد قلنبه در سوراخ آن چپانده شده است. بینی من امروز خیلی محکم خورد به بینی یک نفر دیگر. خیال می‌کنید دماغ بازی می‌کردیم؟ نه. دوست من که سالیان سال او را ندیده بودم و از شهر ما رفته بود؛ می‌آید در خانه، ما همین‌طور دهان باز کرده-نکرده برای سلام همدیگر را در آغوش گرفتیم؛ تو نگو من می‌روم برای بغل کردن و او برای بوسیدن! بوسه او به ساقه گردن من گیر می‌کند من هم که می‌خواهم بوسه او را پس بدهم به یکباره بینی‌های‌مان را می‌کوبیم به هم. بینی عقابی او چیزی نمی‌شود ولی همان ابتدا من طوری خون دماغ می‌شم که نگو و نپرس!

یادم هست چند سال پیش، یک گروه از مرد‌ها، فضای مجاری را روی سرشان گذاشته بودند که آقایان نباید هم‌دیگر را ببوسند‌؛ اصلن بهداشتی نیست و از این حرف‌ها… یادم هست همان موقع فکر کردم چرا در ایتالیا و بعضی نقاط دیگر آقایان همدیگر را می‌بوسند و بعد آن بهداشتی است؟ نمی‌دانم چرا من به یاد سگِ خانواده‌گی پسرخاله‌‌ام «دنی» افتادم که در فیلم سر و صورت دختر خو‌شگلِ کوچکِ آن‌ها «جانان» را می‌لیسید؛ لب هر دو هم لبالب پر بود از خنده. بعد از آن به فکرم رسید که مگر آقایان می‌خواهند یکدیگر را بلیسند که می‌گویند بهداشتی هست یا نه! قبل‌تر از این‌ها هم یک گروه از آقایان و خانم‌ها برای روبوسی کردن دسیسه چیده بودند. باب شده بود که بعد از دومین بار بوسیدن، خود را عقب می‌کشیدند و می‌گفتند: «بوس اسلامی سه‌تاست، ایرانی فقط دو تا بوس»

یک شب دو-سه‌تا از دوستان ناقلا، نظر من را می‌پرسند. من که چشم‌هایم مست خواب بودند گفتم: «در مورد بوسید آقایان نظری ندارم ولی بوسیدن خانوم‌ها خیلی هم خوب است» سه تا شکلک چشمک‌زدن هم پی نوشنه روانه کردم. البته همین دو خط نوشتن سر صبحی دردسر ساز شد. همان روز‌ها کی شب‌هایش از مبحث بوسه شعله‌ور بود، به یاد حرف معلم‌ام آقای دلخواه افتادم که می‌گفت: «بچه‌ها یادتان باشد همیشه اندازه یک دستِ باز از چهار طرف، حریم خصوصی شماست» البته او از آمریکار می‌گفت و آن‌جا درس‌خوانده بود؛ نمی‌دانست اطراف ما این نوع حرف‌ها خیلی باب نیست. حرف حریم خصوصی شد یاد ماه رمضان افتادم که بعضی از این آدم‌های روزه‌دار، هنگام حرف زدن می‌خواند بروند درون دهان آدم ناپدید شوند. خلاصه من هم در این میان سرگردان بودم! گفتم شاید نکند واقعن بعضی از این آقایان خوش‌شان نمی‌آید! پس بعد از آن هر بار، با رسیدن به یک آشنا و گفتن: «بیا بغلت کنم تو رو» تلاش داشتم موضع خودم را اعلام کنم. الان مدت زمانی می‌شود هر بار یک دوست قدیمی را می‌بینم؛ من می‌آیم برای بغل کردن؛ او می‌رود برای بوسیدن؛ من می‌روم برای بوسیدن؛ او برای بغل کردن؛ من فقط دست دراز می‌کنم؛ او من را می‌گیرد می‌بوسد! بیشتر شبیه گره خوردن است! گاه‌گداری هم از این اتفاها رخ می‌دهد. هر چه باشد ما عمری‌ست در حال گذار هستیم…