لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی19

لاجونی گَب/ واژه های اصیل لاهیجانی
به قلم؛ محمود اصغری
نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

گاجمه= گاوآهن بومی و سنتی شالیزار های گیلان

_ رَشتا- زَن=  بند انداز/ کسی که بایک بند(نخ)، موی از صورت زنان می کند.
_ تومان- بَند=  بند شلوار
_ چور-نیلی=  رنگ بنفش
_ کُل-لی فروش=  بُنکدار
_ بَنَه=  بوته
_وا- ویشتَن=  برشته کردن
_ بو- گودَن=  بوییدن
_ بو- دَکه-تَن=  بوگرفتن
_ سیم-سالک=  بوی گوشت وتخم مرغ گندیده
_ بو-نه=  بهانه
_ زیل-له-بوئن=  به جان آمدن
_ زیل-له-آَردَن=  به جان آوردن
_ به- دیل- گیتَن=  به دل گرفتن
_ به رُخ- کَشئین=  به رُخ کشیدن
_ به داد-رسئین=  به داد رسیدن
_ به کار- خوردئن=  به کار آمدن
_ به هم- رسئن=  به هم رسیدن
_ واخوبا بوئن=  به هوش آمدن
_ یاد-اَمئن=  به یاد آمدن
_ یاد- آباردَن=  به یاد آوردن
_ نَتَرس=  بی باک
_ بیخودی=  بی جهت
_ بیخ بُور=  از ته بریده شدن
_ گه – جَمه=  گاوآهن سنتی – کنایه از بی عرضه گی
_ چه-کله-کَش=  بیگار
_ چه-کله-کَشی=  بیگاری
_ناخوش=  بیمار