گول فوروش(۸)

علیرضافانی و گُلینه‌ی نازنینِ رِه

گول فوروش دیلا غم دوبو، اونه چوما ارسو.
– چیه، چرِه ایمرو اَندر دورشینی. چی تفاق دکفته…”
هیچی نیگه. بفکرا شو هَتو ایتا گوشه‌یاَ فندرستاندره.
– تی امرایم چرِه هیذره گب نزنی. چیسه؟!
– هیچی… اووووف. می زاکه تولده. اون اوسر دونیا من اَیا…
تام تومی فَوَرِه مرا. خوداحافظی نوگوده دوکان جا آیم بیرون.

برگردان :

“گل‌فروش(۸)”

برای علیرضافانی و گُلینه‌ی نازنین

دلِ گل فروش غم داشت و چشمان‌اش اشک.
– چه شده، چرا امروز اینهمه بهم ریخته‌ای. چه اتفاقی افتاده…؟!
چیزی نمی‌گوید. غرق افکارش خیره به نقطه‌ای.
باتوام. چرا چیزی نمیگی. چی شده؟
– هیچی… اوووووف ، تولد بچه‌مه. او آن سوی دنیا من اینجا …”
سکوت، مرا می‌بلعد. خداحافظی نکرده از مغازه خارج می‌شوم.