لاجونی ایشتو زئین 6

ایشتو زئن= درلفافه سخن گفتن/به در می گویند و منظور این است که “دیوار” بشنود!
در گویش لاهیجانی، به گفته کنایه آمیز، ” ایشتو زئن” گفته می شود و این کنایه ها در حضور آن کسی که منظوراو است، به کار برده می شود.
به قلم و با پژوهش؛ محمود اصغری/نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیجان

*******************************

موضوع ؛ لاجونئین ایشتو زئین/ لیسکه

از قدیم نَدیمون، لاجونئین به کسی که وینجه مورسون، اَدمه چسبه-سَن، ده ویله نو دَن، ایشتو زئین که؛ خیلی لیسکه. چسبنه، ده ویلا نکونه!
وینجه= سقز/آدامس
مورسون= مانند
چسبه-سَن= می چسبیدند
ویله نودَن= رها نمی کردند

برگردان به فارسی؛
لاهیجانی ها، از اون قدیما، به کسانی که سَمج بودند، به کنایه، لیسکه( سریش) می گفتند.

شمه، آدمه لیسکه هه-ما، تا الونه-ی، برخورد داشتین؟

*******************************

موضوع ؛ لاجونی ایشتو/ کُهنه کینه

از قدیم نَدیمون، لاجونئین گوتَن؛ فلون کسه گونی؟
خیلی کُهنه کینه! / سردو گرمه روزگاره بچشه/کارون بوده دانه!
کُهنه کینه= ریشه کُهنه/پایه قوی

برگردان فارسی= لاهیجانی ها، به کسی که با تحربه است و سردو گرم روزگار را چشیده است، ” کُهنه کینه= ادمی با بنیاد قوی، می گویند.

آدم، کُهنه کینه ببون، خوبه، یا خوب، نیه؟
جون ساق ببین