لامداد – کتاب

لامداد یعنی «خداداد» و «داده خداوند بخشنده و مهربان». این کتاب دربرگیرنده 16 مقاله درباره آداب و رسوم و ویژگی های فرهنگی و ‌ادبی مردم ایران است و نویسنده در این کتاب بر آن است که بن‌مایه‌های مبتنی بر فرهنگ عامه را در فرهنگ رسمی ایرانی بررسی کند.

مقالات این کتاب بر پایه تحقیقاتی در فرهنگ و ادبیات کهن تا امروز ایرانی است که مسائلی مربوط به فرهنگ عامه را مورد دقت نظر و واکاوی قرار داده است.

«جلندی بل کرکرانک»، «تربیز؛ نام و لغت ایران و قدیمی دیگری از تبریز »، «پیشینه نام جوبار و بارز در کرمان از زمان اردشیر بابکان»، «پیشینه دیرپای برنج»، «یک بیت شعر منسوب به فریدون و نکته‌هایی نویافته درباره منوچهر»، «قاعده بود و نبود حرف «ر» در میانه گروهی از واژه‌های ایرانی»،‌ «نام‌های دریاچه ارومیه»،‌ «مینونشان»،‌ «گز»،‌ «دو واژه‌نامه از گویش‌های ایرانی: یزدی و همدانی »،‌ «پرندگان ایران»، «شناسایی پنج فهلوی کهن»، «یغما و عقاید قدیم ایرانی»، «مریم دسیه»، «لتیر لغتی قدیم و ناشناخته در قلمرو گیل و دیلم» و «ابوشکور بلخی و ناصرخسرو در چند شعر» از مقالات درج‌شده در این کتاب است.