کاربرد سبزی های وحشی صحرایی(واش) در لاهیجان؛ از دیرینه زمان

به قلم و با پژوهش؛ محمود اصغری/ نویسنده کتاب نگاهی به مردم شناسی لاهیحان

با نگاه و توجه به خوراکی ها و خورشت های بومی-محلی( قاتوک) لاهیجانی ها، در می یابیم که سبزی های وحشی صحرایی در کدبانو گری و آشپزی سنتی آن ها، جایگاه ویژه ای داشته است.
در لاهیجان، به گیاهان وحشی خوراکی، “واش=وحشی” وبه گیاهان وحشی که کاربرد خوراکی نداشتند، ” سگه واش” گفته می شد.
یادآوری می شود که در روزگار گذشته، مانند امروز، گیاهان وحشی خوراکی، در بازارهای محلی روستا و شهر به فروش نمی رسید. از این رو زنان، به گونه فردی یا جمعی به صحرا رفته و گیاه وحشی مورد استفاده خودرا می چیدند.
برای مثال؛ چوچاق چینی(سبزی صحرایی خوشبو که برای بادمجان ترشی کاربرد دارد.)
انواع گیاهان وحشی خوراکی(واش) :
١.آغوذ بونئی
٢.آلال ماره ی
٣.اَو تَره ی
۴.اِشکَنه
۵.گیج واشه ی
۶.بو انجیل
٧. تورشه واشه ی
٨.تورَنگ زبون ی (تورنگ=قرقاول)
٩.چوچاق
١٠.کوتکوتو(خالوواش)
١١.خولفه تَره ی
١٢.گوسفند-پِه-چاله ی(برگی مانند جای پای گوسفند)
١٢.اسپند دیله ی (برای سبزی خوردنی)
١٣.پونه (رویش در حاشیه رودخانه ها و چشمه ساران)
١۴.چغندروحشه ی
یادآوری؛ چوچاق چینی در بین زنان لاهیجان قدیم بیشتر معمول بوده است.

با مهرو احترام